96P/Machholz 1 գիսաստղն առաջին անգամ հայտնաբերել է Դեյվիդ Մախհոլցը 1986 թվականին տնական ստվարաթղթե աստղադիտակի միջոցով։ Արեգակի կողքով անցնող գիսաստղերի մեծ մասը գոլորշիանում է, սակայն Մախհոլց 1-ի հսկա չափերը փրկում են այն Արեգակի էներգիայի կողմից ոչնչացվելուց: Ենթադրվում է, որ տիեզերական սառցե գնդակի տրամագիծը մոտ 6 կմ է։
2008 թվականին գիտնականները վերլուծեցին 150 գիսաստղերի թողած նյութերը, որոնք ներառում էին նմուշներ և Մախհոլց 1. Արդյունքների համաձայն՝ գիսաստղը պարունակում է քիմիական ցիանոգենի ակնկալվող մակարդակի 1,5%-ից պակաս, ինչպես նաև ունի ցածր ածխածնի պարունակություն, ինչը հանգեցրեց այն մտքին, որ այս մարմինը կարող է լինել մեկ այլ աստղային համակարգից ներխուժող:
Իր հայտնաբերումից ի վեր այս գիսաստղը հինգ անցում է կատարել Արեգակի մոտ: Այսօր սառցե այլմոլորակայինը կմոտենա մեր աստղին մի հեռավորության վրա, որը երեք անգամ փոքր է Արեգակից Մերկուրի հեռավորությունից: Այս անցումից հետո գիտնականները կրկին նմուշներ կհավաքեն գիսաստղի պոչից, ինչը կօգնի ուսումնասիրել մեր համակարգի համար այս անտիպ գիսաստղի կազմը։
Մախհոլց 1-ը, ըստ երևույթին, դուրս է մղվել իր մայր աստղային համակարգից հսկա մոլորակի ձգողության պատճառով: Այնուհետև, տիեզերքում զգալի ժամանակ թափառելուց հետո, Յուպիտերի հետ պատահական հանդիպումը կարող է փոխել նրա հետագիծը՝ ի վերջո գրավելով նրան մեր Արևի շուրջը:
Կարդացեք նաև.