Կուրտինի համալսարանի գիտնականներն ուսումնասիրել են հնագույն Իտոկավա աստերոիդի ուժն ու տարիքը, որը կազմված է քարքարոտ բեկորներից և փոշուց: Եվ դա հնարավոր դարձրեց կարևոր եզրակացություններ անել, որոնք կարող են օգնել փրկել մոլորակը, եթե նմանատիպ աստերոիդը երբևէ մոտենա Երկրին:
Միջազգային խումբը հետազոտել է փոշու երեք մանր մասնիկներ, որոնք հավաքվել են հնագույն 500 մետրանոց բեկորների կույտ Իտոկավա աստերոիդի մակերեւույթից: Նյութը Երկիր է հասցվել զոնդի միջոցով 2010 թվականին Հայաբուսա 1-ը մշակվել է JAXA-ի (Japan Aerospace Exploration Agency) կողմից:
Հետազոտության արդյունքները ցույց են տվել, որ Իտոկավա փոքր աստերոիդը, որը գտնվում է Երկրից 2 միլիոն կմ հեռավորության վրա և Սիդնեյի նավահանգստային կամրջի չափով, դժվար կլինի ոչնչացնել և դիմացկուն է բախումներին։ Այսինքն՝ այնպիսի ծրագիր, ինչպիսին NASA DART, թերեւս, այս դեպքում այդքան էլ արդյունավետ չէր լինի։
Հետազոտության առաջատար հեղինակ, պրոֆեսոր Ֆրեդ Ջուրդանը ասում է, որ թիմը նաև պարզել է, որ Իտոկավան աստերոիդը գրեթե նույնքան հին է, որքան Արեգակնային համակարգը: «Ի տարբերություն մոնոլիտ աստերոիդների, Իտոկավան ժայռի մեկ կտոր չէ, այլ պատկանում է դասակարգին, այսինքն՝ այն ամբողջությամբ կազմված է չամրացված քարերից և ժայռերից, և դրա գրեթե կեսը դատարկ տարածություն է», - ասաց պրոֆեսոր Ջուրդանը:
«Ըստ կանխատեսումների՝ աստերոիդների գոտում Իտոկավայի չափի մոնոլիտ աստերոիդների կյանքի տևողությունը ընդամենը մի քանի հարյուր հազար տարի է։ Սակայն զանգվածային հարվածը, որը ոչնչացրեց մոնոլիտ մայր աստերոիդը և ձևավորեց հենց Իտոկավան, տեղի է ունեցել առնվազն 4,2 միլիարդ տարի առաջ: Այս չափի աստերոիդի համար նման զարմանալիորեն երկար կյանքը պայմանավորված է բեկորային նյութի հարվածներ կլանող բնույթով, ավելացնում է պրոֆեսորը: «Մի խոսքով, մենք հայտնաբերեցինք, որ Իտոկավան նման է հսկա տիեզերական բարձի, և այն շատ դժվար է ոչնչացնել»:
Գիտնականներն օգտագործել են երկու տեխնիկա՝ վերլուծելու փոշու երեք մասնիկները, որոնք լրացնում էին միմյանց: Առաջինը կոչվում է էլեկտրոնների հետցրման դիֆրակցիա և թույլ է տալիս չափել, թե արդյոք ժայռին հարվածել է երկնաքարը: Երկրորդ մեթոդը արգոն-արգոնային ժամադրությունն է:
Հետազոտության համահեղինակ, դոցենտ Նիկ Թիմսը ասում է, որ բեկորային աստերոիդների ուժը նախկինում անհայտ էր, ինչը վտանգում է զարգացման կարողությունը: պաշտպանական ռազմավարություններ Երկրին նման աստերոիդ մոտենալու դեպքում։ «Մենք մեր առջեւ նպատակ ենք դրել պատասխանել այն հարցին, թե արդյոք բեկորային աստերոիդները դիմացկուն են հարվածների նկատմամբ, թե արդյոք դրանք մասնատվում են բեկորների ամենափոքր բախման դեպքում»,- ասել է գիտնականը:
«Երբ մենք պարզեցինք, որ նրանք կարող են գոյություն ունենալ Արեգակնային համակարգում իր գրեթե ողջ պատմության ընթացքում, աստերոիդների գոտում պետք է ավելի շատ լինեն, քան նախկինում ենթադրվում էր, ուստի ավելի մեծ հավանականություն կա, որ եթե մեծ աստերոիդը թռչում է դեպի Երկիր, այն հատվածական կլինի,- ավելացրել է դոցենտ Նիկ Թիմսը: - Լավ նորությունն այն է, որ մենք կարող ենք նաև օգտագործել այս տեղեկատվությունը մեր օգտին: Եթե աստերոիդը շատ ուշ հայտնաբերվի կինետիկ ցնցման համար, մենք կարող ենք ավելի ագրեսիվ մոտեցում ցուցաբերել, օրինակ՝ օգտագործելով մոտակա միջուկային պայթյունի հարվածային ալիքը՝ մասնատված աստերոիդը հունից հանելու համար՝ առանց այն ոչնչացնելու»:
Հետաքրքիր է նաև.